Listy z odnośnikami. Do czytania.

Zapisz się (bądź wypisz!) używając tego prostego formularza!

#0x10 Mistrzostwo świata w nieoglądaniu | wróć

            (Zaklęcie od RODO: nie śledzę i nie zbieram żadnych informacji. Jeśli klikniecie link na samym spodzie Wasze konto zostanie usunięte. Jedyna dana powiązana z Waszym adresem e-mail to lista identyfikatorów wysłanych newsletterów celem uniknięcia podwójnego wysłania. W przeciwieństwie do e-marketerów jestem człowiekiem z krwi, kości i tłuszczu: można do mnie zawsze napisać)

Próbuję aktywnie uchronić się przed oglądaniem meczu reprezentacji Polski. 

Witajcie w nowym rozdaniu, to odcinek `0x10`.

## The Machine Fired Me
https://idiallo.com/blog/when-a-machine-fired-me

Horrory, które najbardziej mnie przerażały, nie były zaludnione przez maszkarony, wampiry i prastare bóstwa. Większą trwogę w moje serce wlewał pomysł, że któregoś dnia przestanę być rozumiany, ocenią mnie jako szaleńca i zamkną gdzieś wbrew mojej woli.

Niemoc jednostki wobec trybów systemu nawet jeśli kręcący tymi zębatkami zgadzają się, że może dzieje się niesprawiedliwość, ale oni są tylko od kręcenia.

„Maszyna, która mnie zwolniła” to mogło być opowiadanie napisane w latach 50-tych i 60-tych (i, nieśmiało przyznam, z dwa lata temu sam napisałem draft czegoś podobnego, oczywiście nieopublikowane) — może to też być „wczoraj, gdyż wpis w ActiveDirectory powoduje, że drzwi się nie otwierają”[1].


## Instagram’s Wannabe-Stars Are Driving Luxury Hotels Crazy
https://www.theatlantic.com/technology/archive/2018/06/instagram-influencers-are-driving-luxury-hotels-crazy/562679/?single_page=true

Tak zwani «influencerzy» szybko pną się na mojej liście ludzi, których nie cenię. Nie są jeszcze kołczami, ale!

## The Bullshit-Job Boom
https://www.newyorker.com/books/under-review/the-bullshit-job-boom

Coraz mniej słyszę od ludzi, że im za mało płacą (przyznaję, że to może być środowiskowe) za to co chwila słyszę, że nie znajdują oni zaspokojenia w pracy. Cokolwiek myślicie o Marksie, zwłaszcza Marksie w 2018 roku, jego teoria alienacji mówiąca o tym, że gdy zabrać człowiekowi dumę z pracy i zamienić mistrzowskiego szewca w jednego z pracowników podbijających zelówki na taśmie produkcyjnej, to nawet jeśli zarabia on więcej i produkuje więcej butów nie czuje się lepszym człowiekiem.

(Strasznie karkołomne zdanie mi wyszło, napiję się herbaty)

Z pewnością ożywienie na nurcie kulturowo-hipsterskim trybu produkcji à la rzemieślnictwo jest odpowiedzią na ten wiercący niepokój. Jedynym problemem jest to, że współczesny rzemieślnik ma skończony rynek odbiorców, gdyż nie jest on producentem masowym.

(Hałas w kawiarni, zgubiłem się kompletnie w swojej głowie. Już się nie wyplączę)

[1] nomen-omen, firma, w której pracuje też ma sprzęg drzwi-status w LDAP.

### Ruchome obrazki

The Impact of Akira: The Film that Changed Everything
https://www.youtube.com/watch?v=IqVoEpRIaKg

Jestem podejrzliwy co do „wideo esejów”, jest to pewnie podyktowane zazdrością. Ten warto zobaczyć, bo nawet jeśli „wideo eseje o anime” nie są Waszą standardową pożywką to klipy z Akiry w ruchu są cudowne nawet bez kontekstu.

OK, 17:46, idę marnować czas.

Niech Wam się lato wypogodzi (bo dla mnie może tak zostać).